We sloten de zomer en onze reis in de reis af, met een laatste boerderij, voor we opnieuw aan het echte (en betaalde) werk beginnen. Het was onze zesde ervaring met wwoofen, en op z'n zachtst gezegd de meest bizarre. Het is waar dat we op de verschillende boerderijen niet de meest traditionele mensen tegenkwamen. Vaak waren ze zonderling, uitgesproken met het milieu begaan of zelfvoorzienend. Allemaal hartelijk, bevlogen en vaak inspirerend. De laatste boerderij (we noemen liever geen namen of locaties) was een CSA. Dit betekent "Community Supported Agriculture", en is een systeem waarbij leden (of aandeelhouders) op voorhand lidgeld betalen om een seizoen lang elke week een doos verse en organische groenten geleverd te krijgen. Je deelt als klant dus mee in de kosten (én het risico) van de boer. Dit leek ons heel interessant om mee te maken. En dat was het ook. Het probleem was zeker niet dat we elke dag zes uur moesten werken in weer en wind - dat doet een echte boer immers ook, en zelfs veel langer. Het was ook niet dat we 's avonds voor iedereen moesten koken en afwassen. Of op onze vrije dag op de zevenjarige geadopteerde kleindochter moesten passen. Of op zondag om zes uur uit ons bed moesten om het huis te poetsen (wat we weigerden). Het probleem lag hem eerder in de passive agressive aanpak van onze bazen en hun geloof in het creationisme. En het werd pas echt te gek toen de kleindochter ons kwam vertellen dat onze kat waarschijnlijk uit een boom zou vallen en sterven, als we niet in god geloofden. We hebben dan maar beslist om een week vroeger te vertrekken. Gelukkig hadden wij de luxe van ons eigen vervoer - de drie andere sympathieke wwoofers moesten jammerlijk wachten op verlossing. Ons gevuld RAV-ke bood geen plek voor hen, anders hadden we ze met plezier door de Rode Zee geleid.
Het was niet allemaal kommer en kwel natuurlijk. We hebben smakelijk gelachen, veel geleerd over groenten en boeren, en leuke nieuwe mensen ontmoet. Met die nieuwe mensen zijn we een dag naar Banff National Park gereden, en hebben we 's ochtends vroeg elanden gespot op het veld.
Nu verblijven we een weekend in Edmonton - om Jan's dertigste verjaardag te vieren en van onze hernieuwde vrijheid en goddeloosheid te genieten. We moeten ook eerlijk zeggen dat we de stad wat te snel hadden afgeschreven. Op deze prachtige zonnige herfstdag, hebben we heel wat moois ontdekt. Het is misschien niet de parel van Canada, maar het heeft zeker zijn charme!
Morgen weer richting Barrhead - waar we tot eind november gaarne post ontvangen. Het zal fijn zijn om ons even op bekend terrein te bevinden alvorens opnieuw in het ongewisse te stappen.
Kuskus en tot later!
Jan en Fien
Banff, waar één dag zowel sneeuw als zonovergoten watervallen in de aanbieding heeft:
Op het veld, op een stralende dag, rode biet plukkend met onze nieuwe vrienden:
