CANCANADA: It's the small things

Het verschil tussen Europa en Noord-Amerika zit hem in de kleine dingen. Op het eerste zicht zijn de dagelijkse levens ongeveer hetzelfde, maar we zijn hier nog geen week, en we moeten toch aan een paar dingen wennen.

1. Ten eerste zijn er de toiletten. Die zijn overal gratis en heten washrooms. Maar het vreemde is dat het water tot halverwege de pot staat. Als dat in Belgie zo is, heb je een probleem.

2. De verkeerslichten hangen aan de verkeerde kant van het zebrapad, en als er geen zijn, dan hangt er een verkeersbord om te vermijden dat voetgangers zonder kijken de straat oversteken.

3. In de buitenwijken van Toronto worden wandelingen georganiseerd... in de winkelcentra (shopping malls, zoals u weet). Concreet betekent dit dat de deuren om 8u opengaan - twee uur voor de winkels openen - voor de ouderen van dagen en mensen met kleine kinderen. Die kunnen dan toertjes rond de grote hal maken en gelijkgezinden ontmoeten. In een land met zo'n prachtige natuur lijkt dat compleet absurd, maar als je bedenkt dat vele mensen 's winters aan huis gekluisterd zitten door de tientallen centimeters sneeuw, valt het eigenlijk wel te begrijpen. Maar veel gezelliger wordt the mall er toch niet door.

4. De supermarkten hier zijn gi-gan-tisch. Het is onmogelijk kiezen tussen de soorten tandpaste, chips, boter,... Tot je voor de chocolade staat, natuurlijk. Daar is het armoe troef.

5. Het publiek in de bioscoop is uitbundiger dan bij ons. Er wordt hartelijk en luid gelachen en gereageerd op de film, op een allesbehalve irritante manier. Het is fijn omdat je even behoort tot een gelijkgestemde groep. Helemaal anders dan bij ons, waar iedereen meer op zichzelf is.

6. Dezelfde uitbundigheid zie je ook in de dagelijkse omgang. Je kan het oppervlakkig noemen, maar wij vinden het (voorlopig toch) heel leuk om overal zo enthousiast te worden aangesproken. In de winkel, op straat, in een café. Iedereen begroet je alsof ze écht blij zijn je te zien. En er is niemand die de deur niet zal openhouden voor een ander.

O ja, en dan nog dit: een van de vorige dagen stonden we op het terras van onze jeugdherberg (centraal in het drukke Toronto) toen Jan dacht dat hij een kat over het hek zag lopen. Zoals u weet, houden we wel van katten en gingen we er onmiddellijk op af. Alleen, het was geen kat. Het was een wasbeer. Een echte, grote, dikke wasbeer. Voor onze neus. In de stad.

Het zijn de kleine dingen.