Drinking Games

De hemel op aarde.. Dat nog net niet maar we komen steeds dichter in de buurt. Zoals wij wel eens naar zee rijden rijdt men hier naar the cottage by the lake. Met de stapschoenen al aan, klimmen we twee dorpen later (2 uur rijden) uit de pontiac, klaar om de bossen te verkennen. Nog een uurtje om Oscar (baby) van vers ondergoed te voorzien en Regi (bull terrier) te laten kakken, dan kan de tocht beginnen. Het prachtige Sturgeon Lake is nog helemaal dichtgevroren. Hier en daar blinken besneeuwde heuvels. Drassige grasvelden, prachtige landschappen en soms vervallen houten huisjes langs de waterkant. Meer moet dat niet zijn en meer mag het blijkbaar ook niet zijn. Na een klein half uurtje zijn we alweer bij ons vertrekpunt waar Dave, Nicole en Lili (collegas en buren) ongeduldig staan te wachten om de kachel op te vrijen. Nog een uur later arriveren Andy, Christie, Nate en Maya. Acht volwassenen, twee honden, twee kinderen en een baby...

Jan, Geoff (met Oscar op de rug) en Helen.  Regi is te moe en te oud om mee te wandelen.  Die kan alleen nog maar stinken.

Aangezien het goede vrijdag is, eten Dave en Nicole niet mee van de heerlijk sappige steak waarvan de overschot zaterdagochtend (ik herhaal: ochtend) wel op hun bord terecht zal komen.
Sinds een uur of vier drinkt men hier vrolijk bier maar na zonsondergang beginnen we aan het echte werk: Drinking-games. Wie wil weten hoe dit precies in zijn werk gaat moet na de reis maar langskomen. We hebben de spelregels zorgvuldig genoteerd.
Twee spelletjes later begint men aan uitdaging 1: 4 crackers in 1 minuut binnenwerken.. Voor een hond geen probleem zo blijkt, maar het menselijk gehemelte krijgt de sahara over de vloer. Uitdaging 2: een eetlepel kaneel in 1 hap doorslikken. Zelfs een hond waagt zich er niet aan maar cinnamon Dave steekt zijn tong dapper en overtuigd in brand.
Niet veel later ligt de bende in zijn bed... Niet veel later wil de baby uit zijn bed... Wij blijven liggen!!
Op zaterdag komt er een nieuw salon naar the cottage. Een prachtige zithoek die plaats biedt aan wel 6 personen mag opgehaald worden aan de overkant van het meer. Met de boot zo'n tien minuten heen en tien minuten weer. Maar het meer is nog steeds bevroren...

Met de Pickup-truck dan maar. Vierwiel aandrijving en drie sterke mannen (mezelf inbegrepen) slepen drie en een half uur later een zware sofa van een steile helling richting kelder van the cottage. Op deze prachtige dag is geen plaats voor een wandeling maar de zon zien ondergaan in een ijzig en muisstil meer met alweer een moosehead (lokaal pilsje) in de hand is meer dan de moeite waard.

Zondag nemen we afscheid van de bende en keren we in vrede terug naar St. Andrews college om onze was te doen, Duck Dynasty te kijken en te slapen. Sinds vandaag bevinden wij ons weer in Toronto stad. Met tegenzin namen we afscheid van Helen, Geoff, Oscar en Regi. Een zalig gezin inruilen voor een hostel doet men niet met volle goesting maar dapper als een Cancellara reden wij richting Little Italy op College street alwaar we met open armen worden ontvangen in het planet traveler hostel. Een moderne en aangename plek net buiten de drukte van downtown Toronto. Geen enkele puist te bespeuren hier. Enkel aangename bijna dertigers zoals wij en een verbluffend uitzicht vanop het dak.

Dag. Jan en Fien.