Over salamanderhonden, Elvis en karrenwielen

Beste vrienden,

We zijn tegenwoordig werkende mensen, en dan vliegt de tijd.  Zo snel zelfs, dat we onze blog even helemaal uit het oog verloren waren.  Maar aangezien de muggen ons toch zonder ophouden aanvallen vanavond, kruipen we graag in onze caravan om jullie nog eens wat beeldmateriaal mee te geven van onze recente belevenissen.

Op onze vrije dagen hebben we een paar tripjes gemaakt die we jullie niet willen onthouden.

Het kwik stijgt hier tegenwoordig af en toe tot dertig graden.  We openden twee weken geleden onze wegenkaart en vonden het plekje 'Alberta Beach'.  In ons hoofd een gezellig kustdorpje, met een strand en een haventje.  In realiteit een reeks vakantiewoningen, een vervuild meer (zonder stranden) en hier en daar nog wat sneeuw.

En honden waren verboden op de grasvelden naast het water:

Of zijn honden wel welkom?  We zijn niet helemaal zeker welk beest er eigenlijk niet voorbij dit verbodsbord mag...

Een paar dagen later nam Inge (onze bazin) ons mee naar een Elvis-imitator in de plaatselijke sporthal.  De man mocht er wezen, maar van belichting en geluid kenden de organisatoren niet veel.  Het werd wel een dolle avond, al lag dat voor een groot stuk aan het uitbundige publiek - we kunnen het vergelijken met de Rozentuin op Pulptuur...

Op een andere vrije dag trokken we naar Edmonton, waarvan we beginnen vermoeden dat er slechts één straat echt de moeite waard is.  Maar voorlopig gaan we daar nog geen uitspraken over doen.  Verder onderzoek is nodig.  Wél belangrijk is dat ze er op straat waterfietsen verkopen.  Ondanks mijn smekende blikken heb ik er geen gekregen van mijn wederhelft, al heeft hij wel een punt dat het land moeilijk te doorkruisen valt op zo'n ding.  Tja.

Voor de duidelijkheid: het is slechts gezichtsbedrog dat ik in Canada aan het krimpen ben.  Of dat hoop ik toch.

Gisteren gingen we roadtrippen in de omgeving (met de ferry van Neerlandia naar Fort Assiniboine, Swan Hills en Whitecourt).  Vooral eindeloze wegen, veel wind, prachtige uitzichten en te vergeten dorpen:

Moederziel alleen, maar tevreden op de Klondike Ferry.

De ferry op de terugweg, nadat hij ons had overgezet.

Het centrum van het nabijgelegen dorp Fort Assiniboine, vooral beroemd om...

... het grootste karrenwiel en pikhouweel ter wereld.  Na nader onderzoek is gebleken dat het misschien wel groot is, maar ook van plastiek.  Dat vinden wij toch een beetje valsspelen.

Dat was het voor deze aflevering.  Volgende keer:  een zelfgeschreven schlager?

Kuskus en tot snel,

Jan en Fien

PS: De pluizige kattin Pumpkin besloot twee weken terug om voor onze caravan te bevallen, terwijl wij daar aan het eten waren.  Niet alleen waren wij getuigen van het ter wereld komen van vijf kittens, we kunnen ze nu ook elke dag zien groeien.  Deze beestjes brengen we graag volgende keer voor u in beeld.  Want zeg nu zelf, wat is er op deze wereld schattiger dan kleine katjes?  Niets.  Helemaal niets.