New year, New town

Liefste vrienden,

We beginnen deze nieuwe blog uiteraard met jullie een gelukkig nieuwjaar te wensen.  Hoewel we een zeer fijn oudjaar hadden, voelden de festiviteiten toch lichtjes bitterzoet.  2013 bracht ons namelijk heel wat moois.  En in 2014 moeten wij, zoals sommigen onder jullie graag zeggen, "terug naar de realiteit".

Tja.

Wij kunnen dan ook niets anders doen dan met volle teugen genieten van onze laatste twee maanden in die andere realiteit, namelijk de onze!    En dat is er momenteel een van werk zoeken en rondfietsen in een grote, nieuwe, fenomenale stad.

Ons appartement ligt in een grote blok, ergens in het niemandsland tussen West, North en Downtown Vancouver.  Niet meteen de beste buurt, maar wel zeer centraal gelegen tussen de stad, de bergen en Stanley Park.  En achter de hoek vinden we Nancy Market, waar de muziek en de olijven ons aan de Turnhoutsebaan doen denken.  En dat is altijd leuk.

Vancouver is berucht om de regen die er valt.  Terecht, zo blijkt.  Maar we hebben ook al een paar stralende dagen meegemaakt, waarop we onszelf op onze pasgekochte, tweedehands fietsen over de Lionsgate Bridge sleuren.  Die brug is de scheiding tussen onze North Shore en Downtown en zal ervoor zorgen dat wij na twee maanden onze eigen kuiten niet meer herkennen.   

De stad zelf is fantastisch omdat je er op geen enkel moment de natuur kan vergeten.  Overal waar je je bevindt, kan je ofwel de bergen, ofwel de oceaan zien.  En meestal allebei.  Er zijn gezellige buurten tussen de wolkenkrabbers, er zijn wandel- en fietspaden, leuke cafés en restaurants en bioscopen.  Een stad, dus.  Een stad met palmbomen en mini-regenwoud.

Voor de rest maken we daar niet te veel woorden aan vuil en tonen we u liever wat beeldmateriaal...

De beruchte brug.

Een wasbeer op ons balkon.

Nogmaals de brug, met rechts in beeld ons appartementsgebouw!

Een bald eagle in Lighthouse park.

Nog een bald eagle, en heel wat meer in de lucht...

Kleine Truman Show referentie.

Grote bomen.

Grote bomen.

Kuskus en tot snel!
Fien en Jan

PS: We zijn bang dat u ons gezeur ondertussen beu bent, maar aangezien wij weer voor lange tijd op dezelfde plek verblijven, kunnen we weer post ontvangen.  Voelt u zich geroepen, kan u altijd onze ouders om het adres vragen...